Ten dziennik nie powstał w biurze copywriterów ani przy kawie w modnej agencji.

Powstał przy łóżku, po nieprzespanych nocach.

W rozmowach, które czasem bolały – ale były prawdziwe.

W chwilach, gdy myśleliśmy, że się oddalamy – a tak naprawdę próbowaliśmy się odnaleźć na nowo.

Byliśmy parą, która mocno się kochała, ale… pogubiła się gdzieś po drodze.

Zaczęło się od małych rzeczy – przemilczanych słów, domysłów, niepotrzebnych analiz.

Zamiast mówić – myśleliśmy. Zamiast słuchać – zakładaliśmy.

I w końcu było więcej ciszy niż bliskości.

Pewnego wieczoru postanowiliśmy przestać czekać, aż “samo się naprawi”.

Wzięliśmy zeszyt, zapisaliśmy pytanie:

„Za co jestem ci najbardziej wdzięczny?”

To był początek.

Pojawiły się kolejne pytania. I odpowiedzi. Czasem trudne, czasem piękne.

Zaczęliśmy się znowu widzieć. Nie tylko obok siebie – ale naprawdę ze sobą.

Dziś ten dziennik jest zapisem tamtej drogi.

Naszej wspólnej pracy, czułości i odwagi, by nie odpuścić, gdy było ciężko.

Nie jesteśmy idealni.

Ale wiemy, jak to jest walczyć o siebie – i wygrać.

Dlatego teraz dzielimy się z Tobą tym, co pomogło nam odbudować coś wyjątkowego.

Bo wierzymy, że każda para zasługuje na drugą szansę.

I na to, żeby być słuchaną, rozumianą i naprawdę kochaną.

Ten dziennik to nie produkt.

To intymna przestrzeń dla dwóch serc, które chcą być bliżej – bez masek, bez gry.